Kent Belleği
Selim Şahan
Geçtiğimiz günlerde mekân değiştiren berber Yusuf Cezayerli’nin dükkânına gittim. Gidiş nedenim hem hayırlı olsun demek hem de traş olmaktı.
Mekân benim için yabancı değil. 75-77 yılları arasında o mekânda ben de çıraklık yapmıştım çünkü. Benim çıraklığım yaz çıraklığı idi. Biz Kaymakçı'da otururken babaannemler özel bir nedenden dolayı Ödemiş’te oturuyorlardı ve dükkânın berberi Emin Eser, halamın kocası oluyordu. Çıraklığım da berberliği öğrenmekten ziyade çay söylemek, ortalığı temizlemek ve traş olan müşterilerin üst-başını fırçalamaktı.
O yıllarda berber çıraklarına üst-baş fırçalamasından dolayı bahşiş verilirdi. Yaz aylarım hem boş geçmemiş oluyordu hem de dükkanda sosyalleşiyordum…
Aslında bir aralar da terzilik mesleğinde çıraklık yaptım.
Bu yüzdendir ki elim traş ve dikişe yatkındır. Örneğin evdeki ütüleri ben yaparım.
**
Hem yerel hem ulusal medyada birkaç kez haber olan Emin amca, 60 yıllık bir berberlik serüveninin ardından tarihi dükkânı Yusuf Cezayerli’ye devretti.
Tesadüf bu ya benimle birlikte Kaymakçılı emekli öğretmen abimiz Savaş Bozoğlu da traş için dükkânda idi. Durum böyle olunca muhabbetin konusu elbette Emin amcanın çıraklıktan ustalığa uzanan berberlik serüveni olmuştu.
Emin amca, dükkanı devretti ama dükkândan tamamen kopmadı tabii ki. Alışkanlık üzere dükkana kendisi için gelen müşterilerini traş etmeye devam ediyor hala.
Traş olurken yapılan sohbet esnasında şunu düşündüm: Acaba Ödemiş’in son dönem berberlik mesleği ve berber esnafı kayıt altına alınmış mıydı?
Kimler gelmiş kimler geçmişti!
Renkli simalar, özel mekânlar ve unutulmayan anılar...
Bu sözlü tarih çalışmasını birinin yapması gerekiyordu…
Böyle bir çalışmayı ya belediye yapabilir ya da berberler odası. Veya bu konuya meraklı araştırmacı bir yazar yapabilir. Aslında geç kalınmış da sayılmaz ama bu çalışma için özverili bir çalışma gerekir…
Sadece berberlik için mi!
Hemen hemen bütün meslek çeşitleri ile ilgili yapılabilir. Çeşitli meslekleri bünyelerinde barındıran odalar, Ödemiş’in bilinen esnaf geçmişini yazılı bir belge haline getirebilir… Böylece hem esnaflar hem de mekanlar tarihe mal olmuş olur.
Ne dersiniz?
