Sefalet içinde büyüyen Elif'in dramı

İki çocuğu koruyucu ailede, bir çocuğu babaannenin yanında, bir çocuğu yanında elektriği bile olmayan bir evde yaşan Gülşen Gündoğdu, Ödemiş’te sığındığı bir evde yokluk içinde altı yaşındaki kızı Elif ile beraber yaşam mücadelesi veriyor. Kocası tarafından terk edildikten sonra başkalarından aldıkları yardımlarla karınlarını doyuruyor ama diğer çocuklarını görememenin üzüntüsünü yaşıyor.

Gündoğdu, “44 yaşındayım. Ev ararken burayı bulabildik. Gidecek yerimiz olmayınca bu boş eve sığındık. 2-2.5 aydır burada kalıyoruz. Ayrılmadan önce eşimin kendi evi vardı, orada yaşıyorduk. 6-7 senedir çocuklarıma hasretim, koruyucu ailede olan iki çocuğumu göremiyorum. Biri 11, diğeri 9 yaşında. Eşim, çocukları evden attı ve bana da ‘Nereye gidersen git’ dedi. Cezaevindeydi, oradan çıkınca ‘Çocukları elinden alacağım’ dedi. Şu an da benimle yaşayan sadece Elif var, o benim can yoldaşım” şeklinde konuştu.

“Bez bağlanıyor, ilacını alamıyoruz”

Evde suyun olduğunu ancak elektriğin bulunmadığını kaydeden Gündoğdu, “Zor durumdayız. Kızıma bakmak için, onu kaybetmemek için yardımları bekliyoruz. Çocuğum ufak, onu bırakamıyorum ve bu yüzden çalışamıyorum. Az büyüse çalışacağım. Elif’e hâlâ bez bağlıyoruz. Doktora götürdüm ama ilacını alamıyoruz. İki günde bir bez bağlıyoruz. Kaymakamlık Sosyal Yardımlaşma, Sosyal Hizmetler yardım ediyorlar. Erzağımız, odunumuz, kömürümüz Büyükşehir’den geliyor. Ramazan’da verilen fitre paraları var. Tek başına hayat çok zor” dedi.

“Elif’i kaybetmek istemiyorum”

Gündoğdu, sözlerini şöyle noktaladı: “Elif’i asla Çocuk Esirgeme Kurumu’na vermek istemiyorum. Onu kaybedersem ben ölürüm. O benim can yoldaşım, her şeyim. Ötekiler zaten yaralı, bir de bunu kaybetmek istemiyorum. Eşimi hiç görmüyorum. Bazen evine gidiyorum, ‘Çocuk yurda gitmesin, çalışalım’ diyorum ama bizi görünce evden kaçıyor. Elif’in bu sene okula başlaması lazım. İnşallah tedavisini yaptıracağım. Çocuğum yeter ki elimden gitmesin.”

Onur Karagöz