KISA KISA

İnsan her yerde insan. Nerede olduğunun pek de bir önemi yok. Her yerde duygu aynı duygu, hissiyat aynı. İnsanı insan yapan özellikler her yerde benzer nihayetinde. Kültürel algılar ve anlayışlar değişiklikleri içerse de, dışarıya yansıtma biraz farklılık gösterse de aynı kahkahayı, gülüşü, mimikleri, bakışları yakalayabilirsin farklı insanların yüzünde. Duygu aynı dili konuşmasan da kendini ifade etmeye yetiyor galiba.

bir camın buğusunda

can kırıkları

şemsiyeler altına

gizlenen dünyalar

grinin altında renkli noktalar

umut hala var…

*********************

Eski düşünce, eskimiş düşünce. Kov gitsin. Miadını doldurmuş olanlara yol ver gitsin. Takılma. Takılıp tökezleme. Eski düşünce, kaybetmişse değerini, ederini yorma artık güzel kafanı…

Her şey yoluna girecek. Hep girmedi mi? Süreç ne kadar zorlayıcı oluyorsa sonuç o kadar rahatlatıcı değil mi? Ohhh… o kadar güçlü ve içten. Düşünme artık o kadar yolu bulacak akan zaman içinde yaşanılanlar.

var olanın tadını çıkart

BÜYÜKSÜN, BÜYÜK DÜŞÜN

basitsin

basit olanla yetin…

************************

Problemler hakkında ne kadar çok konuşursak onun yerini daha çok sabitliyoruz. Nasıl ki öğrenme tekrarla gerçekleşiyorsa düşünceler noktasında da aynı şeyi söyleyebiliriz. Tekrar tekrar düşünüp gündeme getirdiğimiz olumsuz düşüncelerimiz ve söylemlerimizle yaşanılan olumsuzluğu pekiştirip yerleştiriyoruz. Kalıcı hale getiriyoruz.

*****************

Bazen de kendine seslen ve şöyle de: “Esir et sözcükleri kalbine.“ Dilin her geleni salmasın dışarıya. Pişmemiş aşın çiğ kokusunu yaymasın etrafa. Unutma  „üzdüğün kadar üzülürsün“

kuşlar göçüyor

sen mevsimi kolla

küçüldükçe dünya

büyüyen ben’ler

neredesin

neredesin ey insan

kuşlar göçüyor

sen nerdesin…

suya doymuş yatağında

ağırlaştıkça su

genişliyor

daha fazla, daha fazla

topluyor güneşi damlalarında

dalları suya eğilmiş ağaçlar

içiyor ışığı

mevsimin üşüttüğü bedenler

ısınıyor usuldan

uyanışa hazırlanış

ağaçlar uyanıyor sen neredesin ey insan…