Karga ve Kuşlar

“İnsanlar aklını pazara çıkarmışlar. Herkes kendi aklını beğenip almış.” Derler.

İnsanın kendini beğenmesi, kendi varlığından hoşnut olması elbette ki ruh sağlığı açısından önemlidir.

Ancak bu hoşnutluk bir abartı düzeyine geldiğinde ise felaket demektir. Hem kişi için hem de etrafındaki insanlar için.

*

Bazı insanlar ile konuşamazsınız. Her sözünüz koca bir duvara çarpar ve yere düşer.

Ezilir, hırpalanır ağzınızdan çıkan söz.

O an anlarsınız ki görünen olanı aşmak kolay görünmeyeni yıkmak ortadan kaldırmak zordur.

Sesinizin duyulmaması yahut emeğinizin takdir görmemesi ne acıtıcıdır.

*

Bir resmin bir köşesine ilişir kalır insan.

Yapışmıştır oraya.

Tek derdi kapladığı yeri korumaktır.

Zaman zaman herkes böyle bir hale bürünür.

Herkes söylediğini önemli sayar. Herkes yaptığını değerli bulur.

*

Arada bir karıncalara bakmak gerekiyor.

Kendi ağırlığından daha fazla olan bir besini bir sürü karınca her biri bir yerinden tutarak yuvaya taşıyor.

Bir karıncanın yıllar boyunca uğraşsa da başaramayacağı bir hal bu. Onlar ki karınca. Güç birliği yaparak kendilerinden daha güçlü olanın üstesinden gelebiliyorlar.

*

“Kargadan başka kuş tanımamak”

Yaşamda başka insanlara gözümüzü kulağımızı dilimizi kapatmak.

“Bir ben varım.” Demek.

Çoğunlukla sorunların altında ezilip kalmak demek.

Çıkış yolu bulamak demek. Namık Kemal’in çok bilinen ve yaşam düsturu edinilmesi gereken bir beyitti ile tamamlayalım sözü.

“Durur ahkâm-ı nusret ittihâd-ı kalb-i millette

Çıkar âsâr-ı rahmet, ihtilaf-ı rey-i ümmetten”

Sevgi, dostluk ve umutla.

Nurşen Kaygısız