HAYAT BİR TELAŞ

Pazar yoğunluğu içinde kendimi kaybetmişken aklıma telefonuma bakmak geliyor bir ara. Gözlerim büyüyor gördüğüm WhatsApp mesajları karşısında. Mesajları görmek için uygulamaya girdiğimde bir sürprizle karşılaştım. Üniversite sınıf arkadaşlarım bir grup kurmuşlardı ulaşabildikleri kişilerle. Bu durum tatlı bir telaş oluşturdu bende. Bir anda geçmişle yüzleşmiş gibi. Daha doğrusu geçmişi bu güne taşımış gibi. Uzun aradan sonra birbirini bulmanın getirdiği merak ve alaka, kaybedilen zamanı geri kazanmak için sanki. Geçmişten arkadaşlarımıza tek tek ulaşma telaşı çok hoş bir yandan da. Kaybettiğini bulmuş olmanın verdiği hoşluk.

Aslında çok güçlü bağlarla bağlı idik birbirimize ve çok fazla yaşanmışlıklarımız var dört yılda. Bazılarını belleğimiz ötelemiş olsa da konuştukça geri geliyor sanki. Bir anda geriye ışınlanmış gibiyiz. Zaman makinesi içinde bir geri bir bu güne zikzaklar çizip duruyoruz.

Mezun olduğumuz dönemin şartları biraz da birbirimizle olan irtibatımızın kopmasına sebep olmuştu. Her birimiz ülkenin bir yerine dağılırken yavaş yavaş bağlar da koptu. Kopmuş olmak kayıp tabi ki. Eminim herkesin hayatında bu şekilde geride bıraktıkları vardır. Zamandan ve mesafelerden, şartlardan dolayı ırayan kişiler. Hayatınızdan çıkmamıştır onlar, sadece anı defterinde bir süre askıya alınıp zaman zaman yoklanarak tazelenmeye çalışılmıştır.

Şimdi bir anda yeniden sanal da olsa buluşunca fark ettiğimiz, hepimiz birbirimizden uzak ne çok yaşanmışlığımız var, kimisi mutlu kimisi üzücü. Sevinçlerimiz, acılarımız, yorgunluklarımız… Şimdi bunlar bir dostu bulmanın verdiği hoşluk içinde paylaşılıyor ucundan. Tabi olgunluk dönemimizde, toyluk ve de en güzel dönemlerimize de atıflar yapılarak. Özellikle fotoğraflar gerilerde bıraktığımız kendimizi de bulmamıza vesile oluyor. Tabi bugün ki halimizle kıyasladığımızda hayat içinde ne kadar yol aldığımızı da görüyoruz her açıdan. Kayıplarımız da var, onlar üzüyor. Kazançlarımız var, işlerimiz, ailemiz, çocuklarımız, başarılarımız bunlar birbirimizle gururlanmamıza ve duygulanmamıza neden oluyor. Hele çocuklarımız bir kısmı neredeyse bizim beraber olduğumuz yaşlarda bunu görmek bir garip. Biz ne zaman bu kadar yol aldık? Sorgulamadan edemiyoruz.

Her birimiz kendi telaşına kapılmış, hayatı zorluyorken uzayan ayrılıkları bir anda ortadan kaldırmak yeniden yakınlaştırıyor bizi…

tık tık tık

adım Kasım

rengim çocuk

zaman aşımı…

telaş

mevsim zamansız

zaman mekânsız

geçmişi yad…

mola

arala zamanı

zamana karşı…