Behlül Dânâ

Behlül Dana bir gün Hârûn Reşîd’in makam odasındaki koltuğunu boş bulunca koltuğuna oturuverir… Bunu gören Hârun Reşid’in askerleri onu hemen oradan kaldırarak döverler…

Behlül Dana bir köşeye çekilip: “Vah Hârûn Reşîd… Vah Hârûn Reşîd!” diye ağlarken halîfe gelir… Olaya vakıf olunca Behlül’ü teselli eder. Ama Behlül’ün kendi ismini anarak ağlamasına anlam veremez ve sorar:

“Ey Behlül! Tamam, görevliler sana eziyet etmiş ama niye benim adımı anarak ağlıyordun?” diye sorunca,

Behlül:

“Ben yediğim dayaktan ve acımdan dolayı ağlamıyorum ki… Ben senin için ağlıyorum. Makam koltuğunu boş bulup bir an oturduğum için aşağılandım ve bir de üstüne dayak yedim. Sen ise senelerdir bu makam koltuğunda oturuyorsun. Senin başına neler gelir, hâlin nice olur diye düşündüm de onun için sana ağlıyorum.”

Hârûn Reşîd:

“Peki aynı şeyin benim başıma gelmemesi için ben ne yapayım?” diye sorar.

Behlül:

“Mademki bu yükün altına girdin. Zulme meyletme. Adalet üzere ol. Böylece tahtında otur” der…

***

Yine bir gün Behlül Dânâ, Harûn Reşid’in evinin önünde toprağa şekiller çizer… Bunu gören Hârun Reşîd, yanına giderek ona ne yaptığını sorar.

Belül Dânâ: “Güzel bir saray yapıp onu satacağım. Onun temelini atıyorum.” der.

Hârun Reşîd: “Peki, kaça satacaksın?” diye sorar.

Behlül: “1 dirhem.”, der. Halife tebessüm ederek oradan ayrılır. Konuşulanlara kulak misafiri olan Halifenin hanımı gelir ve bugünün tabiriyle evi temelden 1 dirheme satın alır.

Daha sonra Hârun Reşîd rüyasında cennette olan güzel bir köşk görür ve sahibini sorunca kendisine halifenin hanımının Behlül’den aldığı köşk derler…

Uykudan uyanan halife sabahleyin soluğu evinin önünde alır, Behlül’ü arar… Onu yine yere bir şeyler çizerken bulunca yaptığın evi alacağım, al 1 dirhemini der…

Behlül Dânâ: “Ev artık 500 bin dirhem.” deyince halife: “Daha dün 1 dirhemdi. Şimdi niye 500 bin dirhem oldu? diye sorunca,

Behlül Dânâ: “Senin hatun, evi görmeden satın aldı. Onun için ona 1 dirheme verdim. Ama sen evi gördün. Artık fiyat değişti.”