Toplumsal Bilinç

'Sıranın altında çöp var' Cümlesine karşılık olarak şunu söylüyor.

'Benim değil arkadaşımın.'

Arkadaşı arada yediği yiyeceğin ambalajını arkadaşının tarafına koyuyor. Böylelikle yerinden kalkıp çöp kutusuna gitme zahmetinden kurtuluyor.

Biri mi böyle davranıyor? Hayır elbette. Toplum olarak böyle davranıyoruz.

Bizden çıksın da kimin görünürse görünsün kirlilik. Umurumuzda değil.

*

Dünyanın en güzel en alımlı ağaçlarından biridir çam ağacı. Altına oturduğunuzda çıtır çıtır kırılan yaprak sesleri… Ve mis gibi kokusu… Dört mevsim güzelliğini esirgemez insanlardan.

Pencereden baktığımda Ahrandı Tepesinin etekleri muhteşem.

Koşup o çam ağaçlarının altında nefeslenmek ve uzun uzun şehri seyretmek istiyor insan.

Lakin yakınına vardığınızda durum hiç de öyle hayal ettiğiniz gibi değil. Her yer çöp içinde. Üç beş dakika bile durmak istemiyorsunuz.

Sahi bu Ahrandı etekleri kimin?

Belli ki hiç kimsenin. Yahut düşmanın malı. Hoş insan sevmediği insanın malına da zarar vermemelidir ya… Neyse…

*

'Temizlik imandan gelir.'

'Bu şehir hepimizin.'

İçi boş ve toplum yaşamında karşılığı yok. Pek çok kişi maalesef sokakları, caddeleri, meydanları hor kullanıyor.

İnsan 'Bu şehir ne kadar sahipsiz' diyor.

'Ne kadar kimsesiz.'

'Bu şehir bu sokaklar bu caddeler ne kadar boş.'

*

Yıllar boyunca verilen eğitim bu anlamda pek bir işe yaramıyor. Sokakların kirliliğini düşününce hayıflanıyor insan.

Toplumsal bilinci geliştirmenin en temel yolu kişinin özsaygısının geliştirilmesidir.

Ancak kendine saygı duyan insanda özdenetim olur. Kendine duyduğu saygıyı çevresine de yansıtır.

*

İnsanlar gelip geçiyor. Bugün birileri yarın ötekileri veda edip gidiyor. Gidenler kadar gelenler de var. Ve o gelenlerin yaşayacağı başka bir yer yok.

İnsanın sadece kendine ve ailesine karşı sorumlulukları vardır.

Ve yaşadığı şehri sevmek onu hor kullanmak değil, onu kirletmeden güzelleştirerek sevmektir.

Sevgi, emek ister.

Emek, güzel duygular…

Sevgi, dostluk ve umutla.