Sanat deminde zaman…

bir fırça darbesi

bir film karesi

ya da deklanşör sesi

bir dize…

kasım

duygu zamanı

duyuş zamanı

ahengin son devri

renkler dünyası

dünyanın rengi

hayat sanat

sanat hayat…

Ne güzel hayatla, sanatla söyleşmek. Ne güzel onunla yol almak. Hayat hızlı sanat yavaş. Öyleyse yavaşla. Sanatla kal, dur, zamanı durdur, meknı durdur, duyguyu durdur, kalıcı kıl. İmlediklerini, gizlenenleri, var olma telaşını yaşayanları, öykülenmeyi bekleyenleri yakala dur… Ya da akışına bırak her şeyi. Bazen akışına bırakmak gerekir ne varsa, ruhunu, duygularını zamana emanet etmek üstesinden gelemediğin her şeyi…

Sanat da akışına bırakmaktır biraz. Fırçayı, renkleri, sözcükleri, harfleri, kalemi özgür bırakmak. Onun ahengine kapılmak. Neye dokunacak, nerede dinlenecek, nerede nefeslenecek, nereye gidecek diye düşünmeden ritme kapılmak…

Nasıl ki insan kendini ılık bir rüzgarın kollarına bıraktığında müthiş bir ruha bürünür aynen öyle. Kendi haline bıraktın mı su yolunu buluyor, olacaklar nihayete eriyor. Kendi ritminde, gerçek halinde, tadından yenmez oluyor ortaya çıkan.

Biraz da uzaktan izlemeyi bilmek gerekiyor belki de. Daha iyi görebilmek adına. Hedefi netleştirmek, algıyı keskinleştirmek, göreceyi ortadan kaldırmak için. Bütüncül bakışı yakalayabilmek adına…

Şimdi kendi haline bırakmalı mevsimi de, günü de, insanları da. Dağlara doğru yürüyüşünde sis, zirve uzak değil, hedef oradan ötesi olmasa gerek… Yüzünü gösterirse güneş, ne düşer bahtına ona yormadan ilerlemeli ötelere. Kendi haline bırakmalı mevsimi. Kasım'ı kararında yaşatsın. Son deminde toplayalım mevsimin meyvelerini. Herkes kendi hesabına düşeni alsın. Kimi kızaran yapraktan, kimi kararan buluttan, kimi ıslak kaldırımdan.

Bizim içinse ibre sanatı gösteriyor, Kasım deminde, mevsim tadında…

Evet, gün 'sanat' diyor bugün bizler için. Tüm sanatseverleri İzmir Büyükşehir Belediyesi Ödemiş Hizmet Binası'nda bugün 16.30'da açılacak Öğretmenler Gününe Özel karma sergimize bekliyoruz. Ben bu vasıtayla tüm öğretmenlerimizin de gününü kutluyorum.