Renk kat biraz

Geçmiş, başucu kitabı gibi sürekli açıp tekrar tekrar okuduğumuz. Elbette işaretlemişizdir bizi en çok etkileyen yerleri...

Geçmiş, başucu kitabı gibi sürekli açıp tekrar tekrar okuduğumuz. Elbette işaretlemişizdir bizi en çok etkileyen yerleri ve dönüp dönüp oralara bakarız. Her zaman da neşelendiren, sevdiğimiz şeyler değildir bunlar ama nedense biz oralara takılırız hep. Daha çok içinde hüznü, acıyı, kırgınlıkları, yılgınlıkları barındırır imlediklerimiz. Güzel olanları yad etmeyiz çok. Etsek de özlemle, ah çekerek bahsederiz. 'İyi ki' den çok, şimdinin keşkelerini iliştiririz ucuna ve ona da bir dramatiklik katarız hemen. Bunu yaparak belki de bugünün tadını da kaçırıveririz. Oysaki bizi bugüne getiren ve bizi biz yapanlardır onlar. Yaşadıklarından öğrendiğinin yerini de hiçbir şey tutmaz. Belki de kanat takıp hayat yolculuğunda uçmamızı da o yaşadıklarımız sağlamıştır. Öyle ya, 'İnsan, uçurumun kenarına gelmeden uçamazmış.'

Geçmişe yüklediğimiz değer, bugünün ve hatta geleceğin değerini de belirliyor. Çok takılmadan, misyonunu tamamlamış ve bizi olgunlaştırmış oldukları için minnetle andığımız süreçlere dönüştürebilmeliyiz zihnimizde. Elbette duygularımızı da buna paralel yeniden yapılandırmalıyız, zira önümüzde bir gelecek var.

Gelecek, yazılmayı bekleyen bir şiir sanki. İncelikle, hassasça, sözle resim çiziyorcasına ele alınacak. Sözcüklerini, ritmini, ahengini bizim belirlediğimiz bir şiir. Nasıl düşlüyorsan, nasıl hissediyorsan ona göre şekillendirebildiğin bir şiir. Duygu burada bahsettiğim. Duygularla anlamlandırıyoruz ya yaşadıklarımızı. Duygularımızla yönlendiriyoruz tavırlarımızı. Duygularımızla yansıtıyoruz sahip olduklarımızı. Ne hissediyorsak o oluveriyoruz belki de. Çoğu azla kotarma çabamızda, az sözle çok anlatma telaşını da yaşıyoruz belki içimizde. Kendi şiirimizi şekillendirirken kendi geleceğimizi de yazıyoruz mısra mısra…

Belki de ihtiyacımız olan tek şey kalemimize olan inancı geliştirmektir…

ne lazım sana

bir fırça, bir boya

hadi boya istediğin gibi

yaz tuvaline sözsüz şiirini

ne lazım sana

bir kalem, bir kağıt

hadi çiz istediğin tonda

sözlü resmini

ne lazım sana

okunacak kitap

yazılacak şiir

aç kitabını

istediğin yerden oku,

al kalemini

yaz dilediğince şiirini

renk katmayı unutma

dizelerin arasına…

Bakmadan Geçme