Pişkinlerin dünyası burası pişmişlerin değil

Merhaba kıymetli okurlarım. Bu makalemde pişkin ile pişmiş arasındaki farkı kaleme almaya çalışacağım. Kıymetli vaktinizi ayırıp okuma zahmetinde bulunduğunuz için çok teşekkür ederim. Anlayan yüreğiniz dert görmesin.

Bilseler bile sizin sözünüzün doğru olduğunu, benlik duygusuyla muhalif olurlar size. Hiç ısrar etmeyin, üstelemeyin. Doğru, bir gün er geç çıkar meydana. Siz ne derseniz deyin kişi, menfaatince hareket eder. Görmez doğruyu, puslu görünür çünkü menfaat dünyasındaki doğrular. Kimin işine ne, nasıl geliyorsa öyle yaşar dünyayı. Haksızlık varsa kimse ses etmesin, hak yiyenleri rahatsız etmesin.

Anlamak güç… Her yerde anlatılan başka, nutuklar ve nasihatler başka, yaşananlar ve yaşatılanlar başka, gerçekler bambaşka. Pişkinlerin dünyası burası, pişmişlerin değil. Kanaatim bu benim. Nerede bir olgun yüz görsem yorgun, üzgün, gam ile doludur yüreği. Sessiz, sakin, yılmış, pes ettirilmiştir gönlü.

Pişkinler, cidden olmamış tavrı ve hareketleriyle durup durup 'Nereden vursam da can yakıcı darbeyi atsam' diye kollar adeta yorgun yüreğe. Ne umut edinir ne duygu ne düşünce ne de ilerisini gerisini düşünür. Çoktur sayıları, baş etmek zor. Emekle mücadele ister. Ya gemiyi terk edersin onların istilasından ya da son nefesine kadar kalırsın inanmışlıklarının uğruna.

Alışmıştır zalim, adım adım zafer onun olacak gibi kendinden emindir. Bir mikrobun vücudun zayıf halini beklediği gibi pusudadır her an. Avantajı yüksektir her konuda. Çare yolu azdır garip için. Sınırın her yerinden girmiş düşmanın çaresizliğine bakmadan savunur cephesini garip. Onun için önemli olan inanmışlıktır çünkü. Düşman güçlü, o inançlıdır.

Bu yer, herkesin gözüne batan gerçeklerin ört bas edildiği yer. Zalimin düşmanlık haykırışları arasında kaybolur, duyulmaz gider garibin sulh dilekleri. Yeni değil bu, hep böyle olmuştur. Sadece rol aynı, oyuncular değişmiştir. Etrafı kalabalık olur pişkinlerin pişmişlerin aksine yani onlar yalanlara, sahtelere çok ortak bulur. Tavırlarıyla korku salarlar etraflarına. Bilseler de gerçek başka, 'Aman bana bulaşmasın' dercesine herkes onların safında yer alır. Bu durumdan dolayı pişmişler, yanar son bir kez daha.

Buradaki pişkinlik sözcüğü; arsızca, saygısızca davranarak işini yürüten, yüzsüz (kimse) anlamına geliyor.

Pişmiş kelimesi ise Mevlana'nın 'Hamdım, piştim, yandım' diye özetlediği kendi yaşamını ifade etmektedir.

Çoktur bu devrin pişkinleri, azdır pişmişleri ama onlar çeker dünyanın kahrını.

Sevgi ve saygılarımla, sağlıcakla kalın.

Bu yazı gazetemizin 21 Ekim 2021 tarihli sayısında yayınlanmıştır.