Olmayacak dua

Şairin dediği gibi insanız, su misali… Bazen durulur, bazen coşarız. İçinde aktığımız hayatta sesimiz, bazen tedavi eder bazen rahatsız eden karışık bir uğultu olur. Gün gelir, bir yol bulur, gözden kayboluruz… Gün gelir bir derya oluruz…

Gün gelir, gönül ve göz kararır da önümüze çıkanı siler süpürürüz…

Dinginleşince geriye bakar; 'Beni hep bu havalar mahvetti' der, kendimizi duygunun hakim olduğu deryaya bırakırız…

Başımıza gelenin tesiriyle kendimizde iken söylemediğimiz sözler dilimizden dökülüverir ve 'Allah kimseye muhtaç etmesin!' diyerek olmayacak bir dua ederiz.

Hayatta muhtaç olmayan bir varlık var mı? Evet var. O da Allah'tır. Fakat Allah dışında alemde her canlı birbirine muhtaçtır. Yaşam öyle kurulmuş. Su toprağa, toprak suya muhtaç… İnsan da insana muhtaç…

Boşuna denilmemiş 'Komşu komşunun külüne muhtaçtır' diye. Peygamberimiz buyurmuş ki; 'Birine nefrette aşırı gitme, bir gün dostun olur; sevgide de aşırı gitme, bir gün gelir düşmanın olabilir.' Savaşta gemileri yakabilirsiniz… Ama hayatınızda yakmayın.

Duygusal olduğumuzda 1'den 10'a kadar sayabilmek… Hatta ayakta isek oturmak, oturuyorsak uzanmak, olmadı gidip bir abdest almak nebevi bir tavsiyedir. İşin sırrı, dengeyi yani istikameti koruyabilmek…

Hayatta her şeye, herkese muhtacız… Daha dünyaya gelmeden var olmak için anne-babaya muhtacız… Gerisini siz düşünün… İnsan nasıl yediği ise aslında biraz da konuştuğudur…

Öyleyse gelin biz, ne tamamen duygusal ne de tamamen akılcı olmadan doğrusunu söyleyelim: Allah namerde muhtaç etmesin!

Önemli olan kötü ve namert bir insan olmamak, böyle insanlara da muhtaç olmamaktır. Yaradan rızkımızı ve ihtiyaçlarımızı karşılamada birilerini vesile kılmış. Olmayacak duayı, olacak bir duaya çevirelim ne dersiniz?

'Allah kimseyi kötü ve namert insana muhtaç etmesin!'