Gezi bahane, buluşma şahane

Daha önce yazmıştım, İzmir ilinde yaşayan okul arkadaşlarımın Ödemiş'e geziye geleceğini. 11.11.2018 Pazar günü geldiler. Lübbey, Subatan, Gölcük, Bozdağ ve Birgi'yi gezdik. Pazar günü akşama kadar birlikte olduk. Güzel bir gezi ve buluşma oldu. Başka buluşmalarda buluşmak üzere gezimizi sonlandırdık. Bu arada katılamayanların da kulaklarını çınlattık. Gözden ırak olsalar da gönlümüzdeki yerleri ayrıdır hepsinin. Dilerim gelecek buluşmalarda onları da aramızda görebilirim.

İnsanoğlu belli bir yaştan sonra geçmişini anıyor. Gençler atiyle, ihtiyarlar maziyle yaşar özdeyişinin ne kadar doğru olduğunu insan belli yaştan sonra öğreniyor. Bu nedenle birçok insanın değişik zamanlarda okul arkadaşlarıyla buluşup özlem giderdiğini çoğunuz bilirsiniz. Edirne Erkek İlk Öğretmen Okulu mezunu emekli öğretmenler olarak bizler eşlerimiz ile birlikte her yıl önceden belirlediğimiz bir yerde buluşuyoruz. Bunun dışında İzmir ili ve çevresinde yaşayan arkadaşlarımızla da ayda bir kez yine önceden belirlediğimiz yerlerde buluşuyoruz. Bu ay sıra Ödemiş'teydi. Ev sahibi olarak ben ve Ödemişli arkadaşlarım arkadaşlarımızı karşılayıp yukarıda saydığım yerleri gezdirdik. Güzel bir gün geçirdik. Günün sonunda önümüzdeki ay başka bir yerde buluşmak üzere vedalaştık.

Gezip görmek, yakın çevreyi tanımak çok güzel. Ayda bir sefer de olsa insan değişik yerler görerek haftalık stresini atıyor. Atalarımız 'Tebdili meknda ferahlık vardır' demişler. Gerçekten insan değişik yerler görerek ferahlıyor.

Gezmek güzel, buluşmak daha güzel oluyor. İnsan elli altı yıl önceki sınıf arkadaşını görünce mutlu olmaz mı? Bu nedenle arkadaşlarımızla birlikte geziler düzenleyerek buluşuyoruz. Gezi bahane, buluşmak şahane sizin anlayacağınız.

Daha önceki yazılarımda yol ayrımlarında küçük de olsa bir yol gösteren levha yok demiştim. Gerekli olmayan birçok yerde olur olmaz levhalar görebilirsiniz ama nedendir bilmem gerekli olan yerlerde bu levhalar görülmüyor. Lübbey bu kadar medyatik olduktan sonra burayı birçok insanın ziyaret etmesi doğaldır. Bu nedenle bu köyün yoluyla ilgili gerekli çalışmalar aksatmadan yapılmalıdır. Köyün yolunu bilmeyen insanın köyü bulması biraz zor oluyor. Bu yol ayrımlarına birer küçük levha koymak çok büyük bir masraf ve emek istemez. Sadece insanın işini sevmesi ve kendini vermesi gerekir.

İnsanın işini sevmesi ve kendini vermesi dedim ya, bununla ilgili çok güzel bir örnekle karşılaştım bu gezimiz esnasında. Birgi Aydınoğlu Mehmet Bey Camisini bilirsiniz. Arkadaşlarımızla o camiyi ziyaret ettik. Caminin imamı orada hazır bekliyordu. Bizi bir gurup olarak görünce hemen yanımıza geldi. 'Arkadaşlar, hoş geldiniz. İsterseniz camimizle ilgili size bilgi verebilirim.' Bu güzel teklif kaçar mı? Böyle gönüllü rehberi İstanbul ve Edirne'deki camilerde bile bulamazsınız. Hemen imamın etrafında toplandık. Verdiği bilgileri can kulağıyla dinledik. Camiyle ilgili güzel bilgiler edindik.

İmamın bu gönüllü rehberliğini birkaç yıl önceden kızımdan duymuştum. Kızım arkadaşlarıyla birlikte bu camiyi ziyaret ettiklerinde de bu imam gönüllü rehberlik yapmış. Kızım çok beğenmiş. Baba o camiye gidersen imamdan cami hakkında bilgi almayı unutma, demişti. Benim aklımdaydı imamdan rehberlik istemek. Nasıl bir imamdır diye merak ediyordum. Daha ben demeden imamın kendisi geldi size rehberlik edeyim diye. Her yerde bulamayacağımız önemli bilgileri bizlerle paylaştı. Kızım haklıymış. Bu gönüllü rehber imamı siz de dinlerseniz aynı kanıya varacağınızı umuyorum.

İşte işini seven, kendini işine veren bir insan örneği. Kendisini kutluyorum, arkadaşlarım adına buradan teşekkür ediyorum. Ülkemizde böyle insanlar da var.

Sevgi, saygı ve mutluluklar.