Adım Sonbahar

Yeni renklere boyamış ağaçlar saçlarını. Sabahın erken saatlerinde ve akşamın biraz ilerleyen demlerinde hissetmeye başladığımız yeni mevsimi muştuluyor bize. Biraz böyle üşüterek hissettiriyor kendini. Ben geldim dercesine.

Yeni başlangıçların yolunu açan Eylül, yeni mevsime de taşıyor zamanı. Ama onu bize iyiden iyiye duyumsatan Ekim oluyor. Düşen birkaç damla yağmurun taşıdığı serinlik bir örtü gibi sarmalıyor her yeri. Güz adım adım ilerliyor, kışı yaklaştırıyor hayatımıza.

Biraz kırmızı, biraz turuncu, biraz sarı… Yeşiller de araya çeşni katıyor. Tüm güzelliklerini gözler önüne seriyor yeni bir armoniyle.

Özlemleri tazeliyor kendi içinde mevsim ve her yenilenişte ilham oluyor.

'Düşen bir yaprak görürsen

Beni hatırla demiştin

Biliyorsun seni ben

Sonbaharda sevmiştim

Her sonbahar gelişinde

Sarı sarı yapraklarla

Kuru dallar arasında

Sen gelirsin aklıma' dedirtiyor kimi.

Kimi, adını sonbahar koyup dizeleri dizdiriyor alt alta. Eylül'den dem vurup bazısı güz gömleğini giyiyor üstüne. Sona vurgu yaparak düşen yapraklara inat yeni başlangıçları da hatırlatıyor. Her bitiş bir başlangıcın tetikleyicisi değil midir? Zaman, süreğenlik arz ediyor zira. Bitti dediğimiz anda yenisi başlıyor. Başlangıçlar olmasa bitişler daha etkileyici ve yıkıcı olurdu herhalde. Bitti dediğin anda biterdi her şey. Her bitiş yeni bir var oluşun da imlerini taşıyor beraberinde…

Esen rüzgarların itici gücüne kapılan zaman ve insan ilerliyor ileri doğru. Düşen her yaprakla büyüyor mevsim. Zaman nehri akıyor geleceğe. Ayrılıkları, biraz acıtarak yüreklerini, ayrılanlara yeniden anımsatıyor. Her toplanan bulutla hüznü taşıyor sanki yüreklere ve kendine has o tadı duyumsatıyor insanlara. Bundan olsa gerek, üzerine o kadar yazılıp çiziliyor. Bundan dillerden düşmüyor. Bundan ötürü depreştiriyor içimizde bir yerlerde sakladığımız duygularımızı. İnsana dair ne varsa duygusallık adına, onları güncelliyor sanki kendisiyle birlikte…

Zamana ad takmak kolay. Zamana imza atmak o kadar değil. Zamandan izler toplamak kolay. Zamanda iz bırakmak hiç değil. Eylül, sonbahar, güz. Neresindeyiz, ne değerdeyiz bunu ölçmek güç. Adını sürekli yenilediğimiz günlerde adımlarımızı da yenileyebiliyorsak ne ala. Yenilenmek ve yeniye adapte olmak dileğiyle…

bir kalemde çizmek seni

biz dizede anlatmak

bir cümleye sığıştırmak

bir notada çoğaltmak…

adını koymak sonra

ne istersen

onunla seslenmek

onunla anmak, anlamlandırmak

ister sonbahar

ister güz

istersen tek hece

son…